La unua konati■o

Viktoro ekrigardis horlogon kaj sulkigis^1: —Diablo prenu^2, mi jam malfruigas je 10 minutoj. Ne sukcesos gustatempe alveturi al la placo. Denove la avo murmuregos^3. ' La avo' estis 45-jara Roberto, soforo el la sama busa garago^4. Li ce la placo devis sangi Viktoron^5. Roberto estis duonkalva, ciam severa kaj pedanta —pot duoble pli juna Viktoro li sajnis esti vera maljunulo. —Lauvoje ankorau estas tri krucvojoj^6,—pensis Viktoro. —Ne, tute ne eblas